domingo, 27 de diciembre de 2009

Una etapa negra. Un partido duro de jugar. El pitido que daba finalizado esta dura batalla. Un 18 de diciembre. Un aire que difícilmente entraba dentro de mi para poder darme una calada de aire, y así poder respirar, poder vivir. Un paisaje que me daba a conocer mi ciudad y a los míos. La grandeza se contemplaba con ojos de ciego. Una marca para toda una vida. Una herida. 13 puntos. Un final. Un inicio. Otra etapa. La habitación 710.

3 comentarios:

  1. Im-pre-sio-nant
    Va Jordi, que tot aixo tindra la seva recompensa, ja ho saps. Ara l'únic que has de fer es repós i cuidar-te!
    (m'encanta els teus textos, ja ho saps... )
    jajajaja
    t'estimo!

    ResponderEliminar
  2. mencanta mencanta!
    joder jordi te has de dedicar a esto, tus textos son geniales, pero creo que ya lo sabes porke siempre te lo digo.

    ResponderEliminar
  3. Tens més de 18 motius per mirar cap endavant!!.Lluita per allò que vols i no deixis mai d'escriure.
    La presidenta del teu club de fans.

    ResponderEliminar